Wie lopen er rond op de vestigingen van BLH? Wat is hun specialiteit? En hoe werken ze? Maak kennis met onze medewerkers. Deze keer BLH’ers Marlies en Silvia.
Wat zijn je werkzaamheden bij BLH?
Marlies: “Ik ben net gestart bij Buro Leerlingenhulp en nog volop aan het onderzoeken welke hulpvragen het beste bij me passen. Ik ben deze zomer afgestudeerd als orthopedagoog, wat betekent dat ik vooral ervaring heb opgedaan in het uitvoeren van diagnostiek en het geven van behandeling. Ik help op het moment een aantal kinderen op sociaal-emotioneel vlak (zelfvertrouwen opbouwen, leren omgaan met je emoties, et cetera) en een aantal jongeren begeleid ik in het versterken van hun executieve functies (plannen, aandacht vasthouden, omgaan met stress, et cetera).”
Silvia: “Ik houd me vooral bezig met het geven van remedial teaching aan individuele leerlingen of kleine groepjes kinderen. Zo kunnen we de diepte in gaan en veel inzichtelijk materiaal erbij pakken, we werken aan zelfvertrouwen, kijken welke strategieën het beste passen per leerling en zo kunnen kinderen op hun eigen niveau groeien.”
Wat is het meest creatieve/grappige dat je tijdens begeleidingen gedaan hebt?
Marlies: “Op mijn stage heb ik een keer tijdens een behandeling samen met de behandelend psycholoog en een zestienjarige scholiere een kwartier gemediteerd. Dat was even wennen, zo middenin de behandelkamer, maar was een heerlijk rustmoment! Ook de scholiere was onder de indruk van hoe rustig het haar had gemaakt en heeft het mediteren daarna nog veel ingezet om zichzelf rustiger te maken.”
Silvia: “Regelmatig ga ik met leerlingen naar buiten om daar van verschillende voorwerpen de omtrek, de oppervlakte en de inhoud te berekenen. De kinderen zochten zelf naar dingen die we op konden meten. Zo is het een keer voorgekomen dat we de inhoud van een geit hebben berekend. Lastig werd het op het moment dat hij niet goed stil wilde blijven staan, omdat hij zich vast afvroeg wat we aan het doen waren.”
Wat vind je het belangrijkste resultaat om te behalen in je begeleidingen?
Marlies: “Vaak is het al heel fijn als een kind zijn of haar verhaal kwijt kan en er ruimte is voor alle gevoelens die daarbij horen. Ik vind het belangrijk dat kinderen zichzelf beter leren kennen en handvatten aangereikt krijgen om op lastige momenten in hun leven toch goed voor zichzelf te blijven zorgen.”
Silvia: “Het belangrijkste vind ik dat kinderen lekker in hun vel zitten. Dan pas kom je tot leren. Ook vind ik het wezenlijk dat leerlingen zien hoe hun eigen leerproces werkt. Hierdoor begrijp je veel beter waarom het leren van iets nieuws soms tegen kan zitten, dat dat erbij hoort en dat doorzetten loont. Ik zag groei in de ontwikkeling van de leerlingen, op welk niveau dan ook en ben heel erg trots op ze.”
Wat is je grappigste blunder? (die dan stiekem eigenlijk tot een mooie wending heeft geleid)
Silvia: “Terwijl ik, tijdens het invallen voor een klas, een aardrijkskundeles aan het geven was schreef ik een woord per ongeluk verkeerd op het bord. Heel veel leerlingen hadden het door en verbeterden mij snel. Ik zei dat ik dat knap van ze vond en dat ook ik wel eens een fout kan maken. Of had ik het expres gedaan om te kijken of iedereen wel goed op zat te letten? Hahaha, hierna hebben we nog even goed stil gestaan bij de spellingregels waardoor die meteen weer aangescherpt waren.”
Wat vond je zelf vroeger heel moeilijk op school? En welke oplossing heb je gevonden?
Marlies: “Ik vond rekenen/wiskunde lastig en vooral: helemaal niet leuk. Doordat ik het niet leuk vond, besteedde ik er ook weinig tijd aan en zo werd het steeds lastiger om goede cijfers te halen. Ik heb altijd gedacht dat ik absoluut niet kon rekenen, maar dat bleek afgelopen jaren toch niet helemaal te kloppen. Ik heb namelijk toch maar mooi alle statistiekvakken op de universiteit met een voldoende afgerond – met stiekem af en toe toch wel wat plezier. Deze ervaring heeft me geleerd dat het juist belangrijk is om energie te stoppen in lastige vakken, met als resultaat dat het daardoor makkelijker én leuker wordt om er mee bezig te zijn.”
Silvia: “Op de middelbare school vond ik het leren/stampen van de woordjes voor het vak Duits nooit zo leuk. Ik vergat vaak wanneer “die, der of das” voor het zelfstandig naamwoord moest. Ik heb toen alle woorden die met “die” begonnen in het rood op een blaadje geschreven, alle woorden met “der” in het blauw en alle woorden met “das” in het groen. Deze blaadjes heb ik in de verschillende hoeken van mijn kamer opgehangen. Zo kon ik ze vaak even tussendoor nog bekijken. Tijdens de toets zag ik in mijn hoofd waar ze hingen en welke kleur ze hadden. Zo maakte ik geen fouten meer met de lidwoorden.”
Meer lezen? Ga hier naar het overzicht met al onze blogs over onderwerpen die we tegenkomen in de dagelijkse praktijk. Van leesplezier tot sociaal-emotionele problematiek, van de mindset theorie tot tips voor ouders en scholen. Én natuurlijk meer BLH’ers die de 5 vragen beantwoorden.